Bojalar - Aytolmadim

Yoshligimni eslab, sayru bog`u xiyobon,
Yodimda qolgansan, nozli qora ko`z janon.
Tingla shu zamonning kuylari mungli nolon,
“Nozalgiya”, “nostalgiya”.

Ko`chamdan kun ora o`tib-ketib turarding,
Bechora qalbimni eza-yu pora qilarding.
Seni sevishimni bilmading, yor bilmading,
Voy ming afsus, minglar afsus.

Aytolmadim, hech aytolmadim,
Kechalari bedorligim aytolmadim.
Aytolmadim, hech aytolmadim,
Ishqingda man bemorligim aytolmadim.

Qosh-ko`zingga atab she’rlar yozib turardim,
Muhabbat bobida yig`lashni ham o`rgandim.
Ehtimol deganda xayol surib qo`yardim,
“Nozalgiya”, “nostalgiya”.

Yoningda yon turib, suhbat qilgim kelardi,
Borib so`zlay desam, hayajonim ortardi.
“Hoy yigit, qandaysiz”, desang nima bo`lardi?
Voy ming afsus, minglar afsus.

Aytolmadim, hech aytolmadim,
Kechalari bedorligim aytolmadim.
Aytolmadim, hech aytolmadim,
Ishqingda man bemorligim aytolmadim.

Aytolmadim, hech aytolmadim...‎ {x2}

Aytolmadim, hech aytolmadim,
Kechalari bedorligim aytolmadim.
Aytolmadim, hech aytolmadim,
Ishqingda man bemorligim aytolmadim.